“Het is de beste stap die je kunt nemen.”

In naam van Allah de Barmhartige de Genadevolle. En vrede en zegeningen zijn met eenieder van de profeten evenals met hen die hun boodschap volgen.

Interviewer: Assalaamu ‘alaykum (Vrede zij met jou), Lindsay. Welkom bij waaromislam. Kan je misschien iets over jezelf vertellen? Wie ben jij? Wat is je naam? Je leeftijd? Sinds wanneer ben je bekeerd?

Lindsay: Mijn naam is Lindsay. Ik ben zevenentwintig. En, ik ben vijf jaar geleden, vorige week zondag vijf jaar geleden, moslim geworden, in Egypte. Ik ben in 2004 begonnen met een opleiding in Maastricht en mijn hoofdtaal was Arabisch. En voor die studie moest ik voor mijn stage naar Egypte, naar Caïro. Zo kwam ik dus in dat land terecht. Maar ik was destijds heel erg christelijk, heel praktiserend. Ik ben evangelistisch-christelijk opgegroeid ik kom van een pinkstergemeente. Dat is een kerk van heel erg klappen, zingen, dansen. Ja, heel charismatisch. Ik ging zelf ook elke zondag naar de kerk. Ik zat in het zangteam. Ik was leiding van de christelijke scouting, leiding van de jeugdgroep, zondagsklas. Dus ja, heel praktiserend.

Ja, je was dus een praktiserende christen.

Ja, precies, en ik had ook nooit in mijn leven gedacht dat ik ooit moslim zou worden. Ik was heel anti-islam. Ik heb net voordat ik me bekeerde nog net gestemd op de PVV. Dat is toen de eerste keer dat zij in de regering kwamen. Ehm, mijn doel was ook met mijn Arabisch om moslims te kunnen bereiken, om ze over het christendom te kunnen vertellen.

Oké.

Dat is een beetje verkeerd gegaan. En, ja, ik vond het ook doodeng om  toen naar Egypte te gaan. Ik denk, een land, allemaal moslims. En ja, ik zag moslims als iets, mensen die hadden geen relatie met God. Alleen maar rituelen die men deed, vijf keer de grond kussen. Dat er geen band is met God. Ik zag dat niet. Ik dacht van: ik bid elke dag naar God, maar ik kon ook huilen bij God, ik kan lachen bij God. Die band, die had ik wel. Dus het is niet dat ik op zoek was naar God.

Oké, dus je dacht dat de moslims geen band hadden met hun God.

Ja. Ja, ik geloofde ook niet dat het dezelfde God was.

Oké en hoe ben je erachter gekomen dat de moslims wel een band hebben met God en wat je net zei, dezelfde God.

Nou, er was een opmerking… Ik had een vriendengroep in Egypte en één uit die groep zei op een gegeven moment dat die ermee worstelde dat ik niet op de juiste weg zat in de islam. Dat die dat erg vond. Toen dacht ik: heb jij ook een worsteling binnen je geloof? Ik dacht dat jij alleen maar gewoon bepaalde dingen moest doen en dat dat voldoende was. En toen begon ze ook te vertellen over de sahaabah (metgezellen van de Profeet). En toen was pas voor het eerst gekomen dat ik ben gaan luisteren in plaats van gaan discussiëren. Ik was echt zo’n persoon met de Bijbel onder mijn arm. En ik zei ook gewoon keihard: als je niet in Jezus gelooft als zoon van God, ja dan ga je naar de Hel. En ja, toen ben ik vragen gaan stellen.

Oké. En sinds wanneer ben je bekeerd?

13 mei 2007.

2007…

Ja. Toen hè, ik had toen een vriendin van mij, die zat bij mij in de klas. Die is ook mee naar Egypte gekomen. En zij heeft altijd wel toegekeken, en met mijn klasgenoten, ik zat merendeel met Marokkaanse meisjes in de klas. Die hebben altijd gezegd: Lindsay gaat moslim worden. En dat komt, denk ik, toen in het tweede jaar zat, heb ik een droom gehad over de profeet, sallallaahu ‘alayhi wasallam (Gods vrede en zegeningen zij over hem). En nou dan droomde ik dat hij tegen mij zei: en je zult terugkeren naar de islam. Ik dacht, terugkeren naar de islam? Ik ben nooit moslim geweest. Hij zit ernaast. En toen dacht ik van:hoe kan ik nou weten dat het de profeet was, want ja, hij stelde zich niet voor. En dus, ja…

Je hebt dus een droom gezien. En wat voor een periode zit er tussen, dat je bent bekeerd? Dus je bent sinds vijf jaar bekeerd en wanneer heb je die droom gezien?

Ik denk, anderhalf jaar tot twee jaar daarvoor.

O oké, en daarna ben je begonnen met de islam te onderzoeken?

Nee helemaal niet. Ik vertelde die droom die ochtend aan mijn moeder. En mijn moeder, die had zoiets van: ja, dit is van de duivel, hier moeten we even voor bidden. En dat dacht ik op dat moment ook echt. En dat had ik aan een klasgenote verteld, een Marokkaans praktiserend meisje. En zij heeft dat altijd onthouden. Voor de rest heb ik dat weggestopt. En eigenlijk pas op het moment dat ik bekeerd ben tot de islam, herinnerde zij mij aan die droom. Ik was het echt helemaal vergeten.

Kan jij iets over je bekering vertellen? Dus, de tijd wanneer je bent bekeerd en kort daarvoor ben je informatie gaan opzoeken, zeg maar. Wanneer ben je zeg maar echt precies in aanraking gekomen of wanneer heb je islam interessant gevonden?

Ja, het is eigenlijk een vrij korte periode geweest van misschien net een maand. Vanaf het moment dat ik vragen ging stellen, toen is dat Marokkaanse klasgenootje met mij naar al-Azhar gegaan in Caïro. Toen heb ik daar vragen mogen stellen aan de geleerden. Maar ik ben ook tegelijkertijd naar de Kerk gegaan in Caïro, ook vragen stellen aan hun geleerden zeg maar, voorgangers. En zo ben ik dat met elkaar gaan vergelijken. En zo kreeg ik eigenlijk steeds meer vragen over het christendom en steeds meer antwoorden binnen de islam. En dat vond ik echt doodeng, want ik dacht: alles, maar ik wil absoluut geen moslim worden. Toen heb ik zelfs een ticket terug gekocht naar Nederland. Daar heb ik mij voor twee weken nog eventjes in alle activiteiten van de Kerk gestort: flyers uitdelen op straat en jongerenavonden bijgewoond en toen dacht ik ook, nee, dit is goed zo. Ik had het mijn ouders ook beloofd: jullie hoeven niet bang te zijn, ik word geen moslim.

Op welke vragen heb je antwoord gevonden binnen de islam?

Ehm. Nou, het was, ik had van te voren geen vragen eigenlijk over mijn geloof. Pas toen ik ben gaan nadenken: hoe kan Jezus de zoon van God zijn? En heeft God het nodig dat Hij een zoon naar de aarde stuurt om mijn zonden te vergeven? Is God niet groot genoeg dat Hij dat zelf kan. Ja, die gedachtegang heeft mij ertoe geleid dat ik vragen kreeg… Want voor de rest is alles vrijwel hetzelfde. Alleen het Mohammed verhaal en het Jezus verhaal als zoon van God is anders. Maar voor de rest, alle profeten zijn gewoon hetzelfde. Dus wat dat betreft was de omschakeling niet groot.

Dus de omschakeling is niet groot, zeg je. En hoe is die omschakeling dan gegaan? Wat was er nou dat je zei: en nu moet ik me bekeren?

Nou, eigenlijk, dat kwam door een meisje dat helemaal niet gelovig is. Ja, ze gelooft gewoon haar eigen ding. Ze was ook in Cairo, ook een klasgenote van mij. En ik had haar verteld over mijn strijd: ik zeg eh, en christendom dit en islam dat, en ik weet het niet meer. Toen keek ze me aan en toen zei ze: ”Lindsay, in jouw hart heb je die keuze allang gemaakt.” En dat was het voor mij. Ik heb meteen die Marokkaanse vriendin opgebeld en ik zei: ik ga mijn shahaadah (geloofsgetuigenis) doen. Ze viel van haar stoel af en ze geloofde het gewoon niet, want ik was zo anti-islam.

Wat voelde je toen?

Ja, bevrijding. Heel blij. Van: eindelijk, ik heb de Waarheid gevonden. Ik wilde altijd iets meer doen in het christendom maar ik wist nooit wat. Weet je, het is vrij… Ja, je hebt toch wel een grote vrijheid binnen het christendom hoe je je geloof beleeft en ja, dat was voor mij geen voldoening. En in de islam heb je zoveel bronnen waarnaar je kan terugkeren. En Allah is zo duidelijk in heel veel zaken. En ja, toen ging er eigenlijk een wereld voor mij open dat ik echt dacht van: hoe moet ik überhaupt beginnen. Maar ja, ook de strijd met mijn ouders begon daar natuurlijk.

En wat voor reacties kreeg je van je familieleden, vrienden?

Ja, mijn ouders zijn gescheiden. En mijn moeder en mijn stiefvader zijn dan heel gelovig, mijn vader niet. Mijn vader had er ook, ja, hij zei dat hij mij gewoon accepteerde zoals ik ben. En dat hij gewoon wilt dat ik gelukkig ben. Tuurlijk geloof ik wel dat hij er het moeilijk mee had. Maar hij wilde gewoon echt het beste voor mij. Toen hij mij voor de eerste keer met hoofddoek zag, zei hij ook: “a wat zie je er mooi uit”. Maar mijn moeder en mijn stiefvader, in het begin was het heel heftig. Even geen contact gehad met mijn moeder. Ja, een e-mailoorlog heen en weer: de islam zegt dit, de islam zegt dat. En ik wilde terug antwoorden. Het is heel lang heel stroef gegaan maar nu alhamdulillaah (alle lof is aan Allah), het gaat echt goed. Het heeft even geduurd maar alhamdulillaah (alle lof is aan Allah), het gaat echt goed.

Bedankt voor je bijdrage. En dan wil ik je nog iets vragen. Heb je misschien advies voor de zoekenden? Of voor de moslims?

Ja, ik zeg zelf altijd: met alles wat je doet, bent kritisch. Want de islam zegt ons toch ook dat we mogen onderzoeken en dat we mogen studeren. En ja, dat is gewoon heel belangrijk in alles wat je doet in je leven. Ook bij het zoeken van een partner, bent kritisch. Bij het onderzoeken van je geloof, bent kritisch. Want het is niet een stap die je zomaar zet maar het is wel de beste stap die je kunt nemen.

Oké, bedankt. Assalaamu ‘alaykum (Vrede zij met jou).

Wa ‘alaykumu ssalaam (En ook vrede zij met jou).